Uccelli, 904-57
Edizione di N. G. Wilson (Oxford 2007).
[ΠΟΙΗΤΗΣ]
Νεφελοκοκκυγίαν 905
τὰν εὐδαίμονα κλῇσον, ὦ
Μοῦσα, τεαῖς ἐν ὕμνων
ἀοιδαῖς.
[ΠΕΙΣΕΤΑΙΡΟΣ]
Τουτὶ τὸ πρᾶγμα ποδαπόν; Εἰπέ μοι, τίς εἶ;
[ΠΟ.]
Ἐγὼ μελιγλώσσων ἐπέων ἱεὶς ἀοιδὰν
Μουσάων θεράπων ὀτρη-
ρός, κατὰ τὸν Ὅμηρον. 910
[ΠE.]
Ἔπειτα δῆτα δοῦλος ὢν κόμην ἔχεις;
[ΠΟ.]
Οὔκ, ἀλλὰ πάντες ἐσμὲν οἱ διδάσκαλοι
Μουσάων θεράποντες ὀτρη-
ροί, κατὰ τὸν Ὅμηρον.
[ΠE.]
Οὐκ ἐτὸς ὀτρηρὸν καὶ τὸ ληδάριον ἔχεις. 915
Ἀτάρ, ὦ ποιητά, κατὰ τί δεῦρ’ ἀνεφθάρης;
[ΠΟ.]
Μέλη πεπόηκ’ εἰς τὰς Νεφελοκοκκυγίας
τὰς ὑμετέρας κύκλιά τε πολλὰ καὶ καλὰ
καὶ παρθένεια καὶ κατὰ τὰ Σιμωνίδου.
[ΠE.]
Ταυτὶ σὺ πότ’ ἐποίησας; Ἀπὸ ποίου χρόνου; 920
[ΠΟ.]
Πάλαι πάλαι δὴ τήνδ’ ἐγὼ κλῄζω πόλιν.
[ΠE.]
Οὐκ ἄρτι θύω τὴν δεκάτην ταύτης ἐγώ,
καὶ τοὔνομ’ ὥσπερ παιδίῳ νῦν δὴ ’θέμην;
[ΠΟ.]
Ἀλλά τις ὠκεῖα Μουσάων φάτις
οἷάπερ ἵππων ἀμαρυγά. 925
Σὺ δὲ πάτερ, κτίστορ Αἴτνας,
ζαθέων ἱερῶν ὁμώνυμε,
δὸς ἐμὶν ὅ τι περ τεᾷ κεφαλᾷ θέλῃς
πρόφρων δόμεν {ἐμὶν τεΐν}. 930
[ΠE.]
Τουτὶ παρέξει τὸ κακὸν ἡμῖν πράγματα,
εἰ μή τι τούτῳ δόντες ἀποφευξούμεθα.
Οὗτος, σὺ μέντοι σπολάδα καὶ χιτῶν’ ἔχεις,
ἀπόδυθι καὶ δὸς τῷ ποιητῇ τῷ σοφῷ.
Ἔχε τὴν σπολάδα· πάντως δέ μοι ῥιγῶν δοκεῖς. 935
[ΠΟ.]
Τόδε μὲν οὐκ ἀέκουσα φίλα
Μοῦσα τὸ δῶρον δέχεται·
τὺ δὲ τεᾷ φρενὶ μάθε Πινδάρειον ἔπος—
[ΠE.]
Ἅνθρωπος ἡμῶν οὐκ ἀπαλλαχθήσεται. 940
[ΠΟ.]
Νομάδεσσι γὰρ ἐν Σκύθαις ἀλᾶται στρατῶν
ὃς ὑφαντοδόνητον ἔσθος οὐ πέπαται·
Ἀκλεὴς δ’ ἔβα
σπολὰς ἄνευ χιτῶνος.
Ξύνες ὅ τοι λέγω. 945
[ΠE.]
Ξυνίημ’ ὅτι βούλει τὸν χιτωνίσκον λαβεῖν.
Ἀπόδυθι· δεῖ γὰρ τὸν ποιητὴν ὠφελεῖν.
Ἄπελθε τουτονὶ λαβών.
[ΠΟ.]
——————————Ἀπέρχομαι,
κἀς τὴν πόλιν γ’ ἐλθὼν ποιήσω τοιαδί·
“Κλῇσον, ὦ χρυσόθρονε, τὰν τρομερὰν κρυεράν· 950
νιφόβολα πεδία πολύπορά τ’ ἤλυθον.”
Ἀλαλαί.
[ΠΕ.]
Νὴ τὸν Δί’, ἀλλ’ ἤδη πέφευγας ταυταγὶ
τὰ κρυερὰ τονδὶ τὸν χιτωνίσκον λαβών. 955
Τουτὶ μὰ Δί’ ἐγὼ τὸ κακὸν οὐδέποτ’ ἤλπισα,
οὕτω ταχέως τοῦτον πεπύσθαι τὴν πόλιν.
Αὖθις σὺ περιχώρει λαβὼν τὴν χέρνιβα.
Εὐφημία ’στω.
906. τεαῖς = σαῖς.
908. Τουτὶ: τοῦτο modificato dal suffisso deittico -: “questa cosa qui”.
915. Οὐκ ἐτὸς: “non sorprende”.
916. ἀνεφθάρης: “sei giunto alla deriva”. Cf. LSJ s.v. φθείρω II 4 (pass.).
922. δεκάτην: la festa del “decimo giorno” dalla nascita di un bambino; in questa occasione gli veniva dato il suo nome.
923. τοὔνομ’ = τὸ ὄνομα (crasi).
930. δόμεν = δοῦναι, aor. inf. att.
931. Τουτὶ . . . τὸ κακὸν: Τουτὶ = τοῦτο, in riferimento al poeta.
παρέξει . . . πράγματα: “creerà problemi”.
935. ῥιγῶν = ῥιγοῦν, pres. inf. att. di ῥιγέω (forma attica).
939. τὺ = σύ.
941. ἀλᾶται στρατῶν: στρατῶν è probabilmente gen. plur. di στρατός, dipendente dal verbo immediatamente precedente nel senso “è separato dalla sua comunità”.
942. πέπαται: perf. (con il valore di “possedere”) di un tema che oltre al perf. ha solo il fut. πάσομαι (anche raddoppiato) e l’aor. ἐπᾱσάμην.
Panellenica 