Panatenaico 1-4
——1. Νεώτερος μὲν ὢν προῃρούμην γράφειν τῶν λόγων οὐ τοὺς μυθώδεις οὐδὲ τοὺς τερατείας καὶ ψευδολογίας μεστοὺς, οἷς οἱ πολλοὶ μᾶλλον χαίρουσιν ἢ τοῖς περὶ τῆς αὑτῶν σωτηρίας λεγομένοις, οὐδὲ τοὺς τὰς παλαιὰς πράξεις καὶ τοὺς πολέμους τοὺς Ἑλληνικοὺς ἐξηγουμένους, καίπερ εἰδὼς δικαίως αὐτοὺς ἐπαινουμένους, οὐδ’ αὖ τοὺς ἁπλῶς δοκοῦντας εἰρῆσθαι καὶ μηδεμιᾶς κομψότητος μετέχοντας, οὓς οἱ δεινοὶ περὶ τοὺς ἀγῶνας παραινοῦσι τοῖς νεωτέροις μελετᾶν, εἴπερ βούλονται πλέον ἔχειν τῶν ἀντιδίκων, 2. ἀλλὰ πάντας τούτους ἐάσας περὶ ἐκείνους ἐπραγματευόμην τοὺς περὶ τῶν συμφερόντων τῇ τε πόλει καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι συμβουλεύοντας, καὶ πολλῶν μὲν ἐνθυμημάτων γέμοντας, οὐκ ὀλίγων δ’ ἀντιθέσεων καὶ παρισώσεων καὶ τῶν ἄλλων ἰδεῶν τῶν ἐν ταῖς ῥητορείαις διαλαμπουσῶν καὶ τοὺς ἀκούοντας ἐπισημαίνεσθαι καὶ θορυβεῖν ἀναγκαζουσῶν· νῦν δ’ οὐδ’ ὁπωσοῦν τοὺς τοιούτους.
——3. Ἡγοῦμαι γὰρ οὐχ ἁρμόττειν οὔτε τοῖς ἔτεσι τοῖς ἐνενήκοντα καὶ τέτταρσιν, ἁγὼ τυγχάνω γεγονὼς, οὔθ’ ὅλως τοῖς ἤδη πολιὰς ἔχουσιν ἐκεῖνον τὸν τρόπον ἔτι
λέγειν, ἀλλ’ ὡς ἅπαντες μὲν ἂν ἐλπίσειαν, εἰ βουληθεῖεν, οὐδεὶς δ’ ἂν δυνηθείη ῥᾳδίως πλὴν τῶν πονεῖν ἐθελόντων καὶ σφόδρα προσεχόντων τὸν νοῦν.
——4. Τούτου δ’ ἕνεκα ταῦτα προεῖπον, ἵν’ ἤν τισιν ὁ μέλλων δειχθήσεσθαι λόγος μαλακώτερος ὢν φαίνηται τῶν πρότερον διαδεδομένων, μὴ παραβάλλωσι πρὸς τὴν ἐκείνων ποικιλίαν, ἀλλὰ πρὸς τὴν ὑπόθεσιν αὐτὸν κρίνωσι τὴν ἐν τῷ παρόντι δεδοκιμασμένην.
1. οὐδὲ τοὺς . . . ἐξηγουμένους: ha la stessa funzione del precedente τοὺς μεστοὺς (τῶν λόγων).
ἐπαινουμένους: part. predicativo.
τοὺς . . . δοκοῦντας . . . μετέχοντας: ha la stessa funzione dei precedenti τοὺς μεστοὺς e τοὺς . . . ἐξηγουμένους(τῶν λόγων).
ἀγῶνας: qui “processi”.
πλέον ἔχειν τῶν ἀντιδίκων: πλέον ἔχειν + gen. “avere la meglio”.
2. οὐδ’ ὁπωσοῦν: “in nessun modo”.
3. ἁγὼ: crasi di ἃ ἐγώ.
4. Τούτου δ’ ἕνεκα: complemento di fine, prolettico rispetto alla finale che segue introdotta da ἵν(α).
παραβάλλωσι: “paragonino”.
τὴν ὑπόθεσιν: “proposito”.
Panellenica 